Su kenarı, düş ortası

Derenin kenarında durdum. Akışına imrendim. Nereye gittiği belliymiş gibi görünen ama yalnızca kendisinin bildiği o gizli yol. Hayır, nehirler haritada işaretlenen yerde doğmaz ve haritanın gösterdiği yere varmazlar.

“Nehirler evrenin aktif gizemleridir” diyen Annie Dillard’ı[1] hatırlıyor musun? Hâlâ romanını baştan sona okuyamasam da o pek sevdiğim paragrafı şöyle çevirebilirim:

…Tinker ve Carvin (deresi), her daim canlı, aktif birer gizem. Onların gizemi, durmadan devam eden varoluşun sırrıdır ve tüm bu takdir-i ilahi, geleceğin belirsizliğine, sabit olanın dehşetine, şimdiki zamanın çözülmesine, güzelin karmaşıklığına, yaratıcılığın baskısına, özgürlüğün belirsizliğine ve mükemmelliğin kusurlu doğasına işaret eder.[2]

Sırrım kalmadı, bak tek tek anlatıyorum her şeyi. Yine de su olsam nerede akardım diye düşünüyorum; derin vadinin ortasında, haşmetli şelalenin yamacında, yoksa bir köy çeşmesinin ağzında mı? Bilmiyorum, ama coşkuyla taşamayacağım kesin. Ah bu benim ağır aksaklığım ve yönetici toprak elementi.

Lisedeki coğrafya derslerini anımsıyorum şimdi, hani şu müdür yardımcısının girdiği. Türkiye’nin tüm akarsularını bir A4 sayfasına çizmemizi istemişti, ne gülünç! Tek bir tanesini bile hatırlayamamamın sebebi; kaynağına varamadım hiçbir nehrin

               ya da kalbin.

Hocam, bizi neden su kenarına götürmedin?

image credit: Sakai Hoitsu

---

[1] Dillard, A. (1974). Pilgrim at tinker creek. HarperColins e-books.

[2] Pek de başarılı bir çeviri yapabildiğimi sanmıyorum. Belki daha iyisini ve doğrusunu yazmak isteyen olur. Orijinali şöyle: “Tinker and Carvin’s—are an active mystery, fresh every minute. Theirs is the mystery of the continuous creation and all that providence implies: the uncertainty of vision, the horror of the fixed, the dissolution of the present, the intricacy of beauty, the pressure of fecundity, the elusiveness of the free, and the flawed nature of perfection” (Dillard, 1974, s.9).